Co warto wiedzieć przed ułożeniem kanalizacji? Przewodów instalacji kanalizacyjnej nie można prowadzić nad przewodami gazowymi ani elektrycznymi. Montując rury kanalizacyjne z tworzyw sztucznych, powinno uwzględnić się ich wydłużenia liniowe pod wpływem wzrostu temperatury. Gdy rury kanalizacyjne z tworzyw łączy się na kielich z uszczelkami, przyjmuje się, że takie połączenie kompensuje wydłużenie liniowe do 10 mm na 1 m. Instalację układaną na zewnątrz oraz w pomieszczeniach nieogrzewanych trzeba odpowiednio zabezpieczyć przed przemarzaniem i przegrzewaniem. Temperatura nie powinna być niższa niż 5°C i wyższa niż 45°C. Nie wolno montować poziomych rur kanalizacyjnych bezpośrednio na twardym, nieelastycznym podłożu, na przykład na betonowej wylewce. Rury kanalizacyjne z PVC Rury kanalizacyjne i kształtki z PVC, PP mają bardzo dobre parametry hydrauliczne. Są lekkie. Rury kanalizacyjne z PVC montuje się łatwo i szybko. Są odporne na niszczące działania cieków bytowo- gospodarczych, nawet jeśli te zawierają znaczne ilości chemikaliów. Rury kanalizacyjne z PVC nie ulegają korozji, mają jednak ograniczoną odporność termiczną. Temperatura ścieków płynących w rurach wykonanych z tworzyw sztucznych nie powinna być wyższa niż 60°C, a jeśli mają podwyższoną odporność termiczną - nawet do 95°C. Kiedy w ich otoczeniu temperatura spada poniżej zera, stają się kruche i przez to narażone na uszkodzenia. Elementy instalacji z PVC dają się łatwo kształtować. Łączy się je złączami kielichowymi z gumową uszczelką (rozłącznymi) albo klejonymi (trwałymi). Warstwa kleju zastępuje uszczelkę. Rury kanalizacyjne z HDPE Polietylen - ten stosowany do produkcji elementów instalacji kanalizacyjnej jest wysokiej gęstości (HDPE). Oprócz odporności na rozmaite substancje chemiczne, ścieranie oraz uszkodzenia mechaniczne odznacza się dobrą tolerancją zarówno niskiej (do -40°C), jak i wysokiej (do +80°C) temperatury. W niskiej nie traci elastyczności, dzięki czemu zrobione z niego rury nie są podatne na uszkodzenia. Wraz ze wzrostem temperatury spada jego wytrzymałość. HDPE nadaje się na instalacje wewnętrzne oraz układane poza budynkiem. Rury i kształtki łączy się najczęściej przez zgrzewanie doczołowe. To stosunkowo prosty sposób polegający na rozgrzaniu do odpowiedniej temperatury, a następnie zetknięciu ze sobą równo przyciętych końcówek dwóch elementów instalacji. Tam, gdzie nie da się tego zrobić, na przykład w trudno dostępnych miejscach, można użyć elektromuf, czyli pierścieni z zatopionym drutem oporowym. Końcówki dwóch rur, które mają być połączone, wsuwa się w pierścień i podłącza drut do źródła prądu. Ten, przepływając przez drut, rozgrzewa tworzywo i dzięki temu następuje zgrzanie mufy z rurami. Rury kanalizacyjne z HDPE mogą być również łączone złączami kielichowymi z gumową uszczelką. Polietylen jest podatny na tak zwaną korozję naprężeniową, dlatego nie nadaje się do łączenia klejem.
